Prenten aan de galg, 24 verhalen

„Heb je alles goed genoteerd, Barend, of moet ik het doorlezen?” vroeg Frankforten

„U kunt het doorlezen, maar alles is precies. Na vijf en twintig jaar zal ik zo zachies an wel weten hoe het mót, meneer Salomon,” mopperde Barend, de boekhouder. Frank-forter tekende, Barend schuifelde terug naar het klerkenkantoor om de order omstandig in het copieerboek te plaatsen en de pers extra aan te drukken, opdat de copie schérp zou zijn.

Toen Eli Sanders de orderbladen opvouwde waren ze nog klam, maar hij wilde niet langer wachten. Hij was erop gesteld tijdig en op z’n gemak voor het avondeten terug te zijn in Amsterdam.

Na het eten, vroeg David: „En vader, hoe is het gegaan?” „Verlies, m’n jongen. Nog twee procent afgepingeld. Maar ik heb tenminste een getekende order. Hier.”

Aarzelend ontvouwde David de foliovellen. Zijn vader noch hij was gewend aan zulke formele dingen, omdat de zaken bij Eli Sanders gemoedelijk en meest op het woord werden gedaan. David las en glimlachte breed.

„Nou... vader... ik moet eerlijk bekennen, dat ik nog heel veel van u moet leren. Het is nu wel twee procent korting, maar de order is dan ook twaalfmaal groter.”

Even sloot Eli de ogen, want zijn hart bonsde van schrik. „Geef me nog eens die brief, David. Ik heb hem nauwelijks ingekeken,” zegde hij uiterlijk beheerst. En hij las de order. Zag dat de boekhouder van alle dozijnen... grossen had gemaakt. Dat minder courante nummer 4308, verkocht met 50 dozijn, stond nu uitdagend met 50 gros. Die precieze mopperende Barend...

„Nogmaals, vader, m’n respect. Maar ja, dat zijn de jaren. Dertig jaren zakenvrienden is basaltfundament voor een relatie. Vader, ik ga vanavond met Jettie naar de operette en neem stallesplaatsen om dit te vieren. Goed?”

Eli Sanders knikte toestemmend, want nog steeds bonsde zijn hart.

33