Prenten aan de galg, 24 verhalen

was. David Sanders achtte het juiste ogenblik gekomen, sloeg zijn commissieboek open en, inderdaad, Frankforter en juffrouw Roza begonnen te bestellen. Dat ging niet vlot, juffrouw Roza en Salomon verschilden in smaak en opvatting van verkoopmogelijkheden als dag en nacht. Juffrouw Roza zegevierde met nagenoeg al haar inzichten... En Appie van Loen was mannequin...

l aat in de middag stond dan eindelijk de order op papier. Dat kwam ook, omdat David Sanders had moeten mee koffietafelen, een blijk van Salomon Frankforters opgeklaard humeur. Appie van Loen was verwend in de keuken bij de booien en daarom was hij minder actief geworden. Voor de Sabbath waren zij terug in Amsterdam.

De stemming van Eli Sanders was opperbest. Hij zat behaaglijk in z’n grote stoel te genieten van de heerlijke geuren, die her huis beheersten, nu het rijke vrijdagavondniaal werd bereid. Telkens en telkens weer telde hij in gedachten het bedrag tezamen van de order, die David had mogen boeken. Voor maanden werk en de prijzen, nou ja, nier al te slecht. Eli was uiterst dankbaar en nam het besluit om zondagmorgen naar het Oudeliedengesricht te gaan en de penningmeester een ruime gift te overhandigen.

En op het moment, dat Heintje Sanders de Sabbathkaarsen wilde gaan ontsteken, werd er gebeld. Eli cn Heintje keken elkander onthutst aan, maar daar was reeds het tweede meisje met een telegram. Eli aarzelde. De Sabbath zou binnen enkele minuten beginnen en dan waren alle zakelijke beslommeringen verbannen. Zijn ogen zochten die van Heintje. Zij zeide:

,.Lees het vlug. Het kan een bericht zijn over tante Ester. Zij is de laatste weken hard achteruit gegaan.”

Hij opende nerveus het telegram en las:

„Annuleer. Ik ga pleite. Salomon Frankforter.”

Eli Sanders moest gaan zitten, zijn vrouw nam het tele-

3°