Prenten aan de galg, 24 verhalen

„Eli, je bent vorige week ook al uitgetreden. En je hebt me nog niet verteld, dat je weer terug was in de zaak. En wil je er nu wéér uit? Een aardig spelletje... iedere week. Kom... drink je koffie en bedenk dat we in 1890 leven en niet meer in de tijd van onze vaders, die alleenheersers.”

Roos dronk Eli Sanders zijn koffie, morste wat op z’n geruite vest. Met driitige veegjes wilde hij het wegkuisen met zijn zakdoek, zodat zijn slingerende knijpbril bijna werd stukgeslagen.

„Zie je nou, Eli, soms is de mens zelfs geen slokje koffie de baas.”

„Wat bedoel je, Heintje... wat bedoel je,” stoof hij op.

Zij glimlachte vreemd en zegde: „Beheers je, Eli.” En ging terug naar de woning boven de zaak.

De volgende week donderdag was de collectie gereed. Een compromis in tiid en samenstelling. Nog tweemaal was Eli Sanders uitgetreden en één keer David. maar nu waren vader en zoon tevreden en eensgezind als firmanten.

En vrijdagmorgen, met de trein van 7.13 ging David Sanders op reis om offerte te maken bij Salomon Frankforter in Rotterdam. Hij zag er uiterst verzorgd uit in z’n nieuwe costuurn met de nauwe broekspijpen, het lichtkleurige vest en het hoog gesloten colbertjasje. Zijn zwarte bolhoed stond een tikkeltje schuin op het hoofd, zijn hoge halsboord was aan de punten iets omgeknikt en op z'n plastron prijkte een fonkelende diamant. Appie van hoen. de magazijnknecht reisde derde klasse, de vier grote koffers gingen in de bagagewagen ondanks het bevel van Eli Sanders, die wilde dat ze als handbagage in de coupé zouden meegaan. Maar David was niet zo zuinig als z’n vader, die dertig jaar geleden had durven beginnen met honderd gulden spaargeld. David dreef z’n verkwisting zelfs zo hoog op, dat hij in Rotterdam aan het station een rijtuig nam om naar Frankforter te rijden. Daarom zegde Appie van Loen wat benauwd, terwijl hij nerveus aan z’n hangsnor peuterde: „As meheer Die, awes

27