Prenten aan de galg, 24 verhalen

ikzelf ga niet. Jij gaat inplaats van (John en je offreert de nieuwe collectie. Je neemt Appie van Loen mee om te sjouwen, dat spaart een kruier. In Rotterdam huur je een handwagen, vier koffers is teveel voor Appie en ik wul niet, dat je sjouw'end bij Frankforter komt.”

„Vader, de nieuv/e collectie is nog niet klaar. Ik zal schrijven, dat wij over veertien dagen komen.”

„David, de hele collectie hoeft hij niet te zien. Hoe meer hij ziet, hoe minder hij koopt en hoe méér hij uitbazuint aan de concurrentie. Je neemt alleen het boerengoed mee en je gaat aanstaande vrijdag. Vóór de Sabhath wil ik die order van Frankforter hebben. Des te beter smaakt me dan de kip.” „Vader, luister nou... het kan niet.”

„Het kan en je gaat. En spreek me niet altijd tegen!”

Hij sloeg met de vlakke hand op het tafelblad, zodat de klepjes van de inktpot dichtvielen en de knijpbril van zijn neus tuimelde om baldadig te gaan schommelen aan het lange zw'arte lint.

„Vader, dit keer krijgt u geen gelijk. Ik ga met onze hele collectie. Hij zal leren zien dat hij toch niet zonder ons kan.” „David... ik gelast je!!”

„Vader, met alle respect, maar...!!”

Werkelijk, vader en zoon kregen scherpe onenigheid. Niet lang, waant mevrouw' Sanders kwam binnen met de koffie.

„Moeder,” riep David, „moeder, dat is niet om uit te houden.”

„Zwijg, m’n jongen. Men schreeuwt niet tegen zijn vader. En men schaamt zich wanneer het personeel gnuift op de achtergrond. Ga nu. Als je weer kalm bent, kun je W’eer binnen komen om je koffie te drinken.”

David zweeg en ging. Moeders gezag was rustig en fors.

„Heintje,” zegde Eli Sanders, „vrouw... die jongen... ik be-zw'eer je, hij is mijn dood. Altijd in de oppositie. Heintje... ik treed uit de firma, direct!! Kan hij alleen firmant zijn en de zaak slopen!”

26