Om die brief nog eens te herlezen poetste Eli Sanders de glazen van zijn knijpbril langzaam en omstandig op. Daarvan wilde hij intens genieten, een aanvrage om offerte van Salomon Frankforter en Zonen te Rotterdam.
Aha... dus Salomon Frankforter kon toch niet zonder het fabrikaat Sanders, al had hij dan de eerste verkoper Cohn, van Eli Sanders Schortenfabriek, met zijn collectie, bijna de deur gewezen, nu een half jaar geleden. Goed... Cohn was een verkoopskanon, waarvan men pijn in het hoofd kreeg en hij was erg vrijpostig, maar dat... honend en zonder order zijn verkoper wegsturen!! Eli Sanders werd warm van opwinding wanneer hij aan die vernedering dacht en daarom moest hij opspringen en door zijn kantoor gaan drentelen. Dat maakte hem altijd rustig en nu temeer omdat hij al op en af gaande die aanvrage van Frankforter savoureerde.
Hij opende de deur naar het klerkenkantoor en zegde:
„Roep m’n zoon. En vraag mevrouw om de koffie... met koek!!”
Hij nam weer plaats achter zijn cylinderbureau en herlas ten derdenmale de aanvrage van Salomon Frankforter. Toen zijn zoon kwam en zijn vraag uitdrukte met een handgebaar, zegde Eli Sanders:
„David, lees! Frankforter is van zijn troon afgedaald en vraagt aan. Ik zal hem de eer geven, maar niet de volle, want