Prenten aan de galg, 24 verhalen

hij met magische kracht zijn schip verschuift, ligt het binnen schootsafstand en vuurt van bakboord. Het boord van de Brit is versplinterd, zijn kuilgeschut zwijgt als hij terugvuurt met de midden- en onderlaag, nu op juiste afstand. Drie kanons van Ari Moene vallen uit. Dan weer zijn weergaloze beweging alsof hij zijn schip uit het water tilt en laat neervallen naast het fregat. Weer vuurt hij van bakboord. De Brit mindert, zijn snelheid valt terug. De vaart van de Hollander is iets te fors, al mindert de schipper ook onmiddellijk zeil. De Engelsman reageert feilloos, steekt achter langs de spiegel van de Straatvaarder en geeft een volle laag. Dan brandt het schip van F.phraïm da Penha...

Weer manoeuvreert de Brit beheerst, smijt overstag, maakt zeil en loopt in aan stuurboord van Ari Moene. Maar de oude rot is op zijn hoede, even vóór het salvo van de Engelsman vuurt hij uit zijn kuil. Het kost de Brit zijn fokkemast.

De schepen drijven van elkander, buiten schot. Houden appèl, trachten hun gewonden te redden... en zetten hun doden overboord.

De wind wordt weer feller. En weer dansen de Brit en de Hollander op de torenhoge golven. En weer wordt het avond. Maar Ari Moene kan slechts één heklantaarn ontsteken, om te tonen dat hij blijft en zich niet uit zee laat vegen.

In de zwaar beschadigde redershut ligt het zeuntje. Ephraïm da Penha zit bij de kooi, koelt hem het voorhoofd dat verhit is door de wondkoorts.

Arie Moene is bij hen. Zijn hoofd is verbonden en als hij loopt trekt een been.

..Zal hij het halen, reder?”

Da Penha antwoordt niet, kijkt naar het kind. De schipper mompelt verder: ,.En dank voor uw hulp aan de gewonden. De barbier is dood.”

„Er is niets te danken, schipper. Dit is mijn plicht als medicinae doctor. Naar de traditie van onze familie... studie èn koopmanschap.”

De mannen zwijgen, want het kind kreunt. En zij luisteren

21