Prenten aan de galg, 24 verhalen

smid met zijn fluwelen ogen, heeft twee kinderen bij u. En zou zich nu willen verbinden met Richard-menil? Ah... wat denkt U?... dat wij ons onsterfelijk zullen blameren? Ah... en dan... uw kinderen hebben hetzelfde recht op een vader als die van madame Bonheur. En stuurt hij u geregeld geld? Iedere maand?”

Zij knikte heftig en opperde zwak:

„Maar, mijnheer Pastoor... wanneer hij Henriette Bonheur nu liever heeft?”

„Niks liever,” schreeuwde de Burgemeester, „bent u niet even verleidelijk als madame Bonheur? Hij heeft u toch tweemaal uitverkoren?”

„Jawel, mijnheer de Burgemeester, maar in een vroeger stadium... Daarna kwamen de vijf van madame Bonheur.”

„De uwen genieten het eerstgeboorterecht,” zei de Pastoor mild.

„Dat had Ezau óók,” huilde Geneviève, „en tóch kreeg Jacob de zegen.”

„Zwijg, madame Chevalier... uw zoons komen niet hongerig uit het veld en linzen lusten zij niet,” mopperde de Pastoor, „wij zullen voor uw rechten opkomen.”

„En hoe,” viel de Burgemeester hem bij. „wij hebben nog meer rekeningen met die van Richard-menil.”

Geneviève Chevalier ging. Achter haar kwamen de vrouwen van het dorp om haar te beklagen en eeuwige trouw te zweren in haar strijd. De Burgemeester en de Pastoor bleven in de pastorie voor een krijgsraad, rookten een forse sigaar, dronken een struise Bourgogne, zodat hun moed en welsprekendheid tot een hoog peil stegen. De mannen van Manoncourt, aangedreven door hun vrouwen, zochten elkander in de herberg „La Belle Meunière” en dronken zich in oorlogsstemming. En zo kwam de avond over de dorpen Richard-menil en Manoncourt.

Wee Richard-menil... wee!!

Maar daar wisten zij dat nog niet, dansten en dronken en