Prenten aan de galg, 24 verhalen

de roemers en de bierkroezen, de kristallen kannen met zilveren handvat en deksel, reeds half geledigd. En op de schotels een keur van braadvlees, wild en gevogeltje in verbijsterende overdaad.

„Welkom, meester Reyne, schuif bij en drink op de gezondheid van Zijne Majesteit de koning van Engeland, onze stadhouder Willem III... en op de eeuwige vrede tussen de Unie en Engeland...” riep Cornelis Roch, reeds lichtelijk beschonken. Hij stond op, steunde met één hand op tafel, terwijl hij morsend een glas volschonk met witte wijn. Hij waggelde naar Tymon Reyne om hem het glas te reiken.

„Op de gezondheid van de stadhouder,” zei de scheepsbouwer en nam een slok.

„En de rest?” vroeg Steven Bontemantel, dronkemans-driftig op tafel slaande.

„Ken ik niet,” antwoordde Tymon Reyne.

„Ken jij niet?... ken jij niet?... verstokte De Witt-man,” zei de grootkoopman Jochem Huydecooper.

„Ik kwam hier voor een zaak, want het is werkdag. Niet om te feesten, noch om te drinken op het welzijn van onze doodsvijand Engeland.”

„U leeft nog in de tijd van de zee-oorlogen, meester Reyne, voor u een gouden tijd... vergeet dat... samen, de Engelsen en wij... zullen de zeeën beheersen... de wereld!” riep Cornelis Roch weer.

„Samen bestaat hier niet. Eén zal de zeeën beheersen, de ander zal het dek zwabberen.”

Zij lachten bulderend, sloegen daverend met de vuisten op tafel, hoonden hem.

„Hoort de meester Reyne. Hij zal Engeland de zeewet stellen... hij zal ze van de markten ranselen... met wat, meester? U bouwt goede schepen... maar uw krullenjongen kent beter de politiek dan gij.”

Toen antwoordde de scheepsbouwer:

„Koopman Pieter de Swart, ik kwam hier om u te zeggen, dat uw nieuwste schip te water gaat. Ik vraag u mij een ioo