Banvloek

stormram tegen zijn manlijkheid, de man met het litteken greep zijn arm en draaide die uit de kom, de derde stiet met zijn houten been bijzonder behendig in zijn rug boven het bekken. De oude soldaat viel neer als een blok. Bewusteloos. Die met het litteken ontwrong de hartsvanger aan zijn verkrampte greep en, gepakt door opeens omhooggolvende blinde woede en overwinningsroes stak hij de oude soldaat drie maal in de borst, de hals en het hoofd.

Geerte gilde, sloeg de handen voor de ogen. De oude vrouw klemde haar hoofd tussen onder- en bovenarm, zodat zij bijna ademloos werd van de pijn en de stank.

‘Help me. Ik wil nu alles!’ riep de oude vrouw.

De mannen pakten Geerte. In een ommezien trok de oude vrouw haar alle kleren uit. De mannen grinnikten. Werden heet toen Geerte naakt stond, een hand voor haar borsten, een hand voor haar schaamte.

‘Hebben jullie zijn geld?’ riep de oude vrouw weer.

‘Nee, die ouwe heeft toch geen geld,’ riep de kreupele.

‘Waarom steken jullie hem dan neer? Kijk hem na. Zo’n ouwe plunderaar heeft altijd wat over, voor zijn oudste dag. Kijk hem na.’

Zij volgden haar bevel op, maar keken toch zo nu en dan naar de naakte Geerte. Zij vonden goudstukken, parels en twee grote edelstenen.

‘Leeft ie nog?’ riep ze weer.

‘Nee,’ antwoordde de verminkte. Hij loog, de oude soldaat leefde.

Zijn blinde woede was geheel gezakt, zonder die drift kon hij niet moorden. En hij wist dat zij bevel had willen geven om die oude man af te maken.

‘Vlug, weg nu. Voordat die veerman over is,’ beval ze.

61