Banvloek

merkte dat. Stond meteen weer op haar benen. Riep, zich opwindend:

‘Walg van je zelf, rothoer! Geef mij jouw kleren en jij neemt de mijne. Dan kan ik van jou kotsen en weet jij eens wat armoe is. Geef me je jak!’

Nu sprong Geerte op. Gejaagd gingen haar ogen van vrouw tot man tot man. Ook naar haar begeleider, die moeizaam probeerde met zijn houten been overeind te komen. Dat gejaagde in haar ogen verried haar angst en haar zwakte. En maakte die vrouw nog begeriger, overmoediger en slechter. Zij greep Geerte bij de arm, draaide die om, zodat Geerte door pijn wat voorover moest buigen. Met de andere hand greep zij het jak bij de halsopening. Riep:

‘Uit! Anders gaat het aan flarden. Ik niks, dan jij ook niks. Kan je in je blote tieten lopen. Heb je zo weer een nieuw jak en een geile uitvreter d’rbij.’

De oude soldaat lukte het nu overeind te komen, maar de vier kerels waren hem al voor geweest.

‘Wat mot jij?’ riep de man met het gruwelijk litteken.

‘Mijn dochter verdedigen tegen die heks,’ zei hij verbeten.

‘Je dochter? Kom nou. Je lekkere zachte meid, bedoel je, ouwe viezerik. Verdient ze veel voor je? Geef ons wat van die guldens.’

De oude soldaat stond nu stevig wijdbeens. Klaar om te vechten. Drie zagen, dat die ouwe man wist wat vechten was, de blinde voelde de angstwekkende broeiende sfeer om zich heen en schuifelde weg om allengs sneller te vluchten. Opeens flikkerde de hartsvanger. In de geoefende hand van de oude soldaat. Maar hij had geen kans. De kreupele dook en bonsde met zijn hoofd als een

60