Banvloek

boeren en naar een dorp. Vandaar kom je wel verder. Naar een grote stad. Nogmaals vaarwel.’

‘En jij dan?

‘Och, een oude verminkte soldaat krijgt brood van ze. En als ik het vraag, drank. Vooral als hij veel vertellen kan en nog meer liegen.’

‘En als ze je geld afnemen?’

‘Ook niet erg. Er komt toch steeds weer wat nieuw geld. Jezus Christus wandelt naast me. Op tijd zorgt Hij altijd voor me.’

Zij keek hem ernstig bezorgd aan. Dus ook nog een gek. Hij zag het.

‘Je denkt dat ik gek ben, hè? Meid, dat is het vreemde bij de mensen. Wanneer je vertrouwt op de Here en eruit ziet zoals ik, denken ze dat je gek bent. Soms is dat makkelijk, je krijgt veel brood. Soms niet, dan dreigen ze met de baljuw of de schout en het dolhuis. Ik ben niet gek. Ik heb de Here ontmoet en Hij verlaat me niet. Nooit meer. God is zuinig op Zijn trouwste dienaren.’

‘Hoe weet je dat je een van die bent?’

‘De Here heeft me getuchtigd. Hij ontnam me een been. Daardoor moet ik kalmer aan doen. Niet meer vechten, want ik verlies zeker. Dus geen bloedvergieten meer. Weinig drank, want bezopen kom ik niet meer overeind. Geen vrouwen meer, ik ben arm. Zo een willen ze niet. Dus ook geen liederlijkheden meer. Zo nu en dan pijn en zorg voor morgen. Dan ga je lopen bidden. Om brood, om een kom melk, om onderdak. Zie je, met zo’n tuchtiging krijgt God je in het gareel. En je gaat het prettig vinden. Je wordt goede vrienden met God en Hij met jou. Dat is belangrijk, meisje, Hij met jou.’

Hij hief het hoofd wat op, zodat hij in de verte kon

55