Banvloek

andere moet een man de helft van zijn bezittingen kosten. U kunt niet tegen mij op.’

‘Wat bedoel je?’ De maerte begon te huilen.

‘Waarom huilt u? U bent vijftig, ik zevenentwintig, u wint het nooit in de bedstee. Dat ligt niet aan u, maar aan de man. Hij gelooft jonger te worden, de eeuwige jeugd te bezitten wanneer hij bij een jonge vrouw kruipt. Hij wil daarvoor betalen... hij zal daarvoor betalen!’ Geerte sloot de ogen, klemde haar kaken opeen. Op de hoge jukbeenderen vertoonde zich een blos. Verward bekeek de maerte het nu harde begerige gezicht, dat toch zo aantrekkelijk bleef. En opeens lachte Geerte, de groene ogen werden licht van schalksheid, haar wat grote mond leek ineens klein en welgevormd, de lippen wat dik en vol en liefelijk. De maerte schrok ervan, een ander wezen stond voor haar. Dat zei vriendelijk, geruststellend:

‘Je mag hem hebben, helemaal. Tracht hem te houden. Voor mij hoeft u niet bang te zijn, maar de helft van zijn goud zal hij nog op m’n blote buik uittellen!’

Weer lachte zij onbedaarlijk en onbeschaamd. Zeker van zich zelf.

De maerte boog het hoofd en fluisterde:

‘Ik heb hem niet gemist vannacht.’

‘Nee ...,’ Geerte gierde het uit, ‘nee, geen wonder ... u slaapt bij de muur, hij bij de deurtjes.’

‘Geerte! spaar me.’ De maerte vouwde haar handen, het leek of zij bad.

‘Goed, maerte ..., maar ik wil nog twee goudstukken. Dus nog twee nachten water oppompen en iets brutaler mag hij nog worden. Goed?’

De maerte boog het hoofd, wiste haar tranen weg en vluchtte uit de keuken.

14