Banvloek

koude plavuizen onder haar voeten. Rilde, geeuwde en geeuwde en geeuwde en krabde en krabde en krabde daarbij haar buik en haar middel. Zij wankelde naar de deur, opende die en stapte in de kleine betegelde hof. Hurkte over de goot en deed haar plas. En keek, lang doende, schuins naar boven, naar het luik van de gilde-meester, die gluurde door een kier.

Hij sloot de ogen, zijn mond was half geopend. Hij kwijlde een beetje omdat hij in z’n koortsig brein die meid daar beneden het hemd over het hoofd rukte. Hij toverde voor zijn hete ogen haar schaamte boven die goot, hij sleurde haar in zijn bed en nam haar.

Zoals iedere dag.

Zij stond weer. Zij rekte zich behaaglijk, terwijl zij naar dat luik spottend keek. Langzaam verkleinde zich de kier, maar voordat het met een nijdig rukje zou worden gesloten, bewoog zij haar tong tergend langs haar lippen, trok haar hemd op langs één dijbeen tot bijna haar geslacht en lachte vol gespeelde wellust. Met twee lange passen bereikte zij het deurgat, keerde zich weer om. Stond bewegingloos in het lange, blanke nachthemd, dat hoog gesloten was en afhing tot op de drempel, de handen gevouwen over de borsten, de ogen geloken. Een madon-nagezichtje, waarop de gildemeester verbijsterd staarde. Maar hij huiverde van onrust toen zij de groengrijze ogen weer naar hem opsloeg en haar vochtige lippen half opende.

De madonna was weer hoer.

Zoals iedere dag.

De maerte kwam in de keuken. Fors, grijs. Een gezicht met lichte groeven van neusvleugels tot mond. Zij keek

12