Vorst van de ballingschap

om Josina van Cleeff en Abraham Lezer de goepoh te geven. Daarna zal ik naar de burgerlijke stand gaan om de papieren voor ons huwelijk. En ik zal dat doen als de ongebroken Abraham Lezer.”

Zij staarde hem aldoor aan als een wezen uit een andere wereld. Zij was zo bekoorlijk met haar natbehuilde, glanzende ogen en de felle blosjes op haar wangen. En hij zag het.

„De mooie mevrouw Lezer,” zei hij mild en duwde zachtjes haar kinnetje omhoog, zodat zij naar hem moest opzien. Zij drukte haar mond op die hand en haar hoofd wiegde zachtjes van ontroering.

Toen hij midden in de Straat stond, gluurde zij door de kanten overgordijnen. Zij zag de Buurt stil en vol ontzag kijken naar Brammie, die gekleed was in z’n nieuwste grijze zomer-kostuum, die een harige, grijze vilthoed droeg en met zijn goudbeknopte wandelstok op de keien tikte.

En de Buurt besefte dat Abraham Lezer sterker en machtiger was dan ooit en over hen heerste als een Richter.

De avond voor de trouwdag kwam Abraham naar het huis van Elia van Zuiden, die Josina tijdens de bruidsdagen gastvrijheid verleende. Want het paste niet dat een bruid gedurende de on-ondertrouw verblijf hield in het huis van de bruidegom en van daar naar het stadhuis en de synagoge zou gaan.

Blij door al het feestelijke van de laatste dagen opent de kleine Lea de deur voor Abraham Lezer, want zij is de enige die de klopper heeft horen vallen. Zij kijkt hem vol ontzag aan en rent dan opeens gillend het huis in: „Ette .. . memme.. . daar is Brammie, de gosen!”

Statig komen Elia van Zuiden en zijn vrouw Bathseba hem tegemoet. Te statig, maar daarvoor heeft Elia zijn redenen. Hij is een groot zuivelhandelaar, een rijk man. En doet zaken tot in alle delen van het land. Hij waardeert Abraham Lezer tot op een zekere hoogte, maar zijn soevereiniteit erkent hij onder geen beding. In dit land zijn er drie instanties waarvoor

55