Vorst van de ballingschap

ouders, door een vrouw, door tegenslag in zaken, door twist op het mes met een dronken kop. Ik zei weer 'ik heb geen verstand van varen. Kies een schipper’. Zij kozen een schipper; een gedroste stuurman. Ik liet ze gehoorzaamheid beloven en er was weer gezag. De man die schipper werd, was een blonde Noor. Een grote, stevige vent met een behoorlijk gezicht. En, Sien, zodra hij schipper was en gezag had gekregen, veranderde hij op slag en werd een fatsoenlijke, besliste kerel. Hij zei tegen me ‘wat nou’. Ik antwoordde ‘maak schoon schip’. We deden het niet zachtzinnig; we sloegen een vat jenever open als een vat haring. En toen begonnen we de lijken overboord te gooien, plomp, plomp, zoals de jongens steentjes keiien in de Delftse Vaart. En elke keer, als wij er één overboord hadden gesmeten, staken wij onze armen tot de oksels in de jenever, want ik had eens gelezen van Paracelsus, die zijn instrumenten ontsmette met wijn. Toen alle lijken overboord waren hebben wij het schip van voor tot achter uitgerookt met vuurtjes van nat hout. Het was de eerste dagen wel angstig, we loerden op elkaar of er soms een besmet was geraakt. Want Sien, levend en wel zouden we mekaar overboord hebben gesmeten, zo vinnig wilden wij leven. Maar daarna was de stemming goed en het waren toen prima kerels, vrij van angst en gelouterd door de dood, die zij gezien hadden. Iedere avond zeiden ze 'Jood Abraham, vertel ’ns uit je bijbel’. Na tien dagen was het niet meer jood Abraham, maar Bram. En nu de rest, Sien. Dat schip zat vol met koopwaar. Zijde, ivoor, specerijen. In de kapiteinshut stond een ijzeren geldkist met gouden lode-wijken, diamant, paarlen, klompjes goud. Een vermogen, een ontzettend vermogen. De Noor hield krijgsraad en ze vroegen mijn mening. Ik zei: dat schip is van ons tienen. We gaan naar Zuid-Amerika, verkopen alles en delen de opbrengst’. Zij knikten stil en goedkeurend en de Noor beval 'zet het op papier, Abraham’. Ze hebben getekend en voelden zich opeens heren, nette heren, rijke kooplieden, die wat betekenden in de wereld. Ik ook. Wij hebben in Zuid-Amerika alles voor topprijzen ver-

110