De koopbrief

HOOFDSTUK IV

Niemand zei er iets van, toen Dina de volgende keer zonder ouderlijke begeleiding tegen de avond de lappenwinkel binnen kwam. Er waren wat verraste blikken, - maar Josephs blik was niet verrast: wetend en zoekend tegelijk zag hij haar aan, en haar antwoord was een stille hoofdknik.

Toen hij haar, laat in de avond, terug zou brengen en hun voetstappen hen zonder afspraak in een andere richting voerden dan die van haar huis, viel er een zwijgende beklemming als nooit tevoren.

„Weet ze het?” dacht hij. „En als ze het weet, -wat dan? Arme meid, - ik wou om haar, dat ik anders was. Wat ben ik er voor één om van haar te mogen houden?”

„Waarom zwijgt hij zo?” dacht ze. „Er is genoeg te vragen, nadat hij de laatste keer weg ging. Zou hij boos zijn, - maar waarom?”

Het was één van haar bitter-zoete dromen geweest, dat hij boos op haar zou zijn en haar daarna zou vergeven. Wat hij haar moest vergevejn, had ze nooit nader uitgewerkt: de vergiffenis zelf was het geweest, waar ze zich in had gesponnen. Nog nooit had ze in zijn aanwezigheid haar dromen beleefd, maar nu hij 5°