19 0
0 En moeder vertelde, dat het haar pop was en dat ze haar jg
0 gekregen had, toen ze acht jaar was. jg
0 En vader — al had die natuurlijk geen pop — had in zijn jg
0 boekenkast ook een stapeltje schriften. Wim had er nog nooit jg
0 in gekeken, maar hij wist wel, dat het schriften uit vader's school- jsj
jg tijd waren. 0
0 . Nu had Wim erg veel last met netjes schrijven. Hij begreep jg
0 het maar niet, hoe anderen dat zoo makkelijk en keurig konden ]g
0 leeren. En dan moest je vader zien schrijven! Zoo echt man- jg
jg achtig! Zoo zou hij het wel nooit leeren.
En op een keer, toen vader zijn boekenkast opruimde, kwam jg
0 het stapeltje schriften te voorschijn en vroeg Wim of hij ze jg
0 eens mocht bekijken. ]g
jg Hij sloeg ze open, en o! wat was dat een verrassing! Vader jg
jg had vroeger nog veel leelijker geschreven dan Wim het nu jg
0 deed. jg
0 Toen vader zijn eigen schrift nog eens weer zag, kreeg hij jg
0 er haast een kleur van.
0 „Wat hebt u leelijk geschreven,” zei Wim blij.
0 „Ben je daar zoo blij om?” vroeg vader. jg
„Ja,” knikte Wim. „Misschien ga ik ook later zoo netjes jg
jg schrijven als u het nu doet.” jg
0 Vader begreep dat heel goed en liet Wim stilletjes de schriften jg
0 doorbladeren.
Nu moet ik er eerlijk bij vertellen, dat Wim s vader vroeger jg 0 echt wel een beetje erg slordig was geweest. Als je geen mooie jg 0 letters kunt schrijven, dat kun je niet heelemaal helpen, maar jg jg inktmoppen en doorhalingen — op iedere bladzij wel vier of jg jg vijf — dat is toch wel een beetje erg. jg
Wim's vader schaamde zich er wel voor en was blij, dat het jg
0 later allemaal zoo goed in orde gekomen was. jg
jg Toen Wim met een kleur van plezier al de schriften door- jg jg keek en er een paar keer een fout in gevonden had, die vaders jg meester niet eens had gezien, vond hij ineens tusschen de jg jg schriften een klein boekje liggen. ]g
jg Vaders schoolrapport! jg
0 : 0