Rozijntje van huis

verkleed, statig voortschrijdend, beeldschoon en met slepend gewaad achter zich aan.

Ja, verkleden! Lea haalde jolige herinneringen op aan verkleedpartijen bij hen thuis in de huiskamer. Hoe vader en moeder tenslotte, door de overmacht gedwongen, zich ook op de een of andere manier toetakelden.

‘Dan moet vader ook,’ besliste Rozijntje energiek. Maar vader, blozend van schrik bij het idee alleen, verweerde zich zo heftig en zei zo resoluut, dat hij er niet aan dacht, dat Rozijntje al heel gauw genade voor recht liet gelden en haar eisen beperkte tot tante Saar.

Daar voelde vader meer voor. Zie je: een ander zich laten verkleden, dat is nog heel wat anders dan zelf verkleed te worden. Hij stelde zich tante Saar al voor als een elfje, de gazen vleugeltjes gehecht aan haar schouders.

Maar tante Saar had te veel zin voor werkelijkheid om vader in zijn voorstellingen te kunnen volgen. Niet dat ze vijandig stond tegenover het idee van verkleden. Poerim was nu eenmaal Poerim. En dat maakte alles anders.

Na het eten trokken de drie vrouwen zich terug, vergezeld van Jupie. Vader bleef eenzaam en genoeglijk met zijn pijp in de keuken achter.

Er werden oude tulen gordijnen uit de zolderkast gehaald en tafelkleedjes en rode zakdoeken van vader en geblokte keukendoeken.

Jupie werd koning Achasveros, met slepend koningsgewaad, een versleten tafelkleed, achter zich aan, en een vuurrode zakdoek om het hoofd. Was er wel ooit een indrukwekkender koning geweest?

Lea en tante Saar werden dames van de hofhouding. Er waren indertijd ook wel dikke hofdames geweest, besliste Lea. En ze omhing tante Saar met gordijnen, terwijl een wit met blauw geruite handdoek als een sluier achter haar hoofd wapperde.

En Rozijntje - wel, Rozijntje werd natuurlijk koningin Ester.

24