Zet wijd je ooren open

Maar de kapper wou dat nooit doen en liet er altijd nog een heele schapenvacht op zitten.

Toen begon het Jim op een keer te vervelen.

Hij was alleen in de huiskamer en moeder had haar naaimandje open laten staan.

Boven op de kaartjes stopwol lag de schaar.

Jim nam haar op en bekeek haar, eerst nog zonder er eigenlijk bij te denken. Maar ineens kwam het:

Als hij nu eens zelf die lastige pruike-bol er af knipte! Sjonge ja!

Hij wachtte maar niet, want als er één van de groote menschen binnen kwam, was zijn plan mislukt. Hij pakte een bos haar beet, boven op z’n hoofd, en zjoep, daar ging het.

Hij keek eerst toch wel een beetje raar, met die pluk blonde krullen in zijn hand.

Waar moest hij ermee heen? Vooruit, in den prullenmand maar.

Nu boven de ooren. Knip, knip. Lekker frisch, hoor!

Hier en daar een bosje weg, dan kon hij ’t later wel bijknippen.

Er lag al een heel krullenkleedje in den prullenmand —, en ernaast.

Vóór hij nu verder ging, moest hij eens even kijken, hoe ’t werd.

Hij stapte op een stoel en keek in den spiegel.

Nou, dat viel niet mee. Dat viel heelemaal niet mee!

Wat een raar gezicht, al die kale plekken, tusschen de bosjes haar!

Maar straks, met ’t bijknippen, zou het allemaal wel in orde komen, ’t Was toch heel wat beter zoo, heel wat frisscher.

Hij sprong van de stoel af en ging vlijtig verder.

40