Het nieuwe broertje

16

Maar ie-der duif-je zag er weer an-ders uit* De mees-te duif-jes wa-ren grijs*

Eén wit duif-je was er bij*

En dat wit-te duif-je dacht, dat ze het mooi-ste was*

Maar dat was niet zoo*

Want grijs is net zoo mooi als wit*

Ze liep altijd heel def-tig*

Poot-je voor poot-je*

En het kop-je heel recht op*

Net of ze wou zeg-gen:

„Zie je wel, hoe mooi ik ben?”

De an-de-ren lie-pen ook wel def-tig* Maar niet zoo erg als het wit-je* Ie-de-ren dag kwam er een jon-gen voor ze zor-gen*

Die jon-gen had de duif-jes ge-kre-gen toen hij ja-rig was*

En het hok had hij zelf ge-maakt*

Maar zijn va-der had hem erbij ge-hol-pen*