42
„Dat is Riek.
Ze slaapt aan den o-ver-kant.
En we zeg-gen el-kaar al-tijd goei-en-dag.”
Toen lach-ten de moe-ders van Riek en An-ne-ke.
En Riek en An-ne-ke wa-ren heel blij. Want nu wis-ten ze, hoe het an-de-re meis-je heet-te.
Dien a-vond stond An-ne-ke weer in bed.