Om stil te luisteren

0    0

0    0

0    0

0    0

0    0

0    v    0

0    0

0    1.    Buurtjes.    0

0    0

0    Tinie had een beetje medelijden met zichzelf.    0

0    Het leek haar zoo heerlijk, om het eenige kind in huis te    0

0    zijn, en alle speelgoed voor jezelf alleen te hebben, en vader en    0

0    moeder voor jezelf alleen, en je kamertje voor jezelf alleen.    0

En juist omdat ze dat zoo graag had, waren ze met drie    0

0    zusjes en een broertje. Tinie zelf, en haar tweelingzusje Linie,    0

0    en haar ouder broertje Bert, en haar jonger zusje Jettie.    0

Ze hield wel heel veel van de zusjes en van Bert, hoor. Maar    0

0    kijk, het was zoo verdrietig, als je net een boek wou gaan lezen    0

0    en Linie was toevallig net met dat boek bezig. Of je wou juist    0

0    eens een gezellig praatje met moeder maken, en moeder was    0

0    druk aan 't babbelen met Jettie. Of je had je pop te slapen    0

0    gelegd en wou er zachtjes en stil bij gaan zitten, en dan begon    0

0    Bert juist heel hard met z'n hamer te timmeren.    H

Daar zou ze nooit last van hebben als ze *t eenige kind in huis    0

0    was, dacht ze.    0

„Ik wou wel ergens wonen, waar geen andere kinderen zijn,”    0

0    zei ze pp een keer tegen moeder.

0    „Waarom?” vroeg moeder.

0    „Dan was alles voor mij alleen.”    ]■{

„Dat zou je niets meevallen, hoor. Je zou je heel erg vervelen,    0

0    en ^ft is ook niets prettig om niemand anders dan je vader en    0

0    moeder te hebben om van te houden. Of hou je soms niet van    0

0    Bert?”    H

0    „Jawel!” lachte Tinie.    0

0    „En van Linie?”    0

0    „Nou!”    H

0    „En van Jettie?”    JIJ

0    0