Om stil te luisteren

S    ...    H

H Vóór een paar gezellige huizen, met witte hekjes en tuintjes 0 0    vol    bloemen,    hield hij stil en begon te draaien. Joep-didel-didel-    0

0    dom, joep-dideldom. Een wijsje, waar je haast vanzelf bij moest    0

0 dansen.    0

Voor de ramen kwamen gezichten te voorschijn. Maar niemand 0 kwam op straat om te dansen.    0

Maar wacht eens. Daar ging langzaam een    0

straatdeur open, die op een kiertje gestaan had.    0

En uit die deur kwam een heel klein ke-    0

reltje, dat maar net kon loopen. 't Was eigen-    0

lijk nog niet eens loopen. Zoo'n beetje waggelen,    0

van het ééne dikke beentje op het andere. 0 Joep-didel-didel-dom, joep-dideldom.    0

Het kleine dikkerdje lachte heel blij. Daar 0 stond hij nu in het tuintje, de dikke beentjes 0 stevig op den grond geplant.    0

De orgelman zag hem wel, maar hij had 0 geen tijd om tegen hem te praten, want hij 0 moest op het orgeldraaien letten.    0

Het jongetje waggelde naar het witte hekje 0 toe. Neen, dat kon hij niet open krijgen. 0 En hij wou toch zoo graag naar dat mooie 0 muziek-ding toe 1    0

Nu was het wijsje uit. Het jongetje keek 0 echt op zijn neus: 't ging net zoo mooi!    0

Maar de orgelman had medelijden met hem. 0 Hij lachte eens tegen hem en begon een ander 0 deuntje.    0

Van hupsasa, tierelierela, hupsasa, tjoem.    0

Daar begon me dat kereltje warempel te dan-    0

sen! Hij tilde om de beurt zijn beentjes zoo 0 hoog op, als hij maar kon en schaterde het uit 0 van de pret.    0

Midden in het dansje ging de straatdeur 0 weer open, en daar kwam de moeder van het 0 dikke jongetje naar buiten.    0

00 34 0000000000000000000000000001