Knus in een hoekje

„Kom,” zegt moeder tegen Wouter, „Jij weet toch zoo veel er van,

Bak jij eens een flinke poffert.

Laat eens kijken wat je kan.”

Wouter rimpelt diep zijn voorhoofd; Met zijn mond kon hij ’t zoo goed. Maar hij staat toch raar te kijken, Nu hij zelf één maken moet.

„Dan zal ik ’t maar doen,” zegt moeder, „Jij bent ook nog veel te klein,

En zoo’n kleine praatjesmaker Moest niet in de keuken zijn.”

Wouter gaat maar uit de keuken,

Denkt: „Daar hoort geen jongen bij. Poffers bakken is voor moeder,

Poffers eten is voor mij.”