Napoleons laatste levensjaren

Titel
Napoleons laatste levensjaren

Jaar
1916

Pagina's
374



133

NAPOLEONS LAATSTE LEVENSJAREN

zijn jalousie, die — waar zij hem al in gewone omstandigheden het leven verbitterde en het land aan bijna iedereen deed hebben, met wien hij in aanraking kwam — zich zeker niet tegenover Betsy, nadat zij zijn galanterie had teruggewezen, — onbetuigd liet.

Aan het verblijf van Napoleon op de Briars — door den admiraal op veertien dagen geschat, maar door de omstandigheden reeds tot acht weken gerekt — zou een einde komen. Longwood was, naar het zeggen van den admiraal, gereed om hem te ontvangen. Uit de berichten echter van den grand maréchal en van Gourgoud, die naar Longwood waren gegaan, bleek de verflucht — nog zóó sterk, dat hij er niet in ko» verblijven, wat door Las Cases, die er op zijn beurt heen trok om zich te overtuigen, bevestigd werd. Waarom, terwijl Napoleon’s verblijf op de Briars toch reeds zoo lang had geduurd, nu op eens door den admiraal zulk een haast werd gemaakt, om de verhuizing naar Longwood te doen plaats hebben, dat hij door het doen weghalen van de tent, zelfs van de luiken voor de vensters en van de weinige meubelen een langer verblijf op de Briars onmogelijk deed zijn, is een raadsel. Het was Las Cases ter oore gekomen, dat — wanneer Napoleon nog langer op de Briars bleef — de admiraal zich zelf niet zou ontzien een paar honderd soldaten vlak onder de vensters te laten kampeeren, om Napoleon op die manier te dwingen weg te gaan! Tevergeefs had Napoleon, door tusschenkomst van de Montholon, reeds eenigen tijd geleden, aan de Engelsche regeering het voorstel gedaan de Briars voor hem aan te koopen en, toen deze weigerde daarop in te gaan, verlof verzocht het uit eigen middelen te mogen betalen. Dit echter werd ook geweigerd!

Den lOden December 1815, ’s middags om twee uur, vertrok Napoleon naar Longwood. Na afscheid te hebben genomen van Balcombe (wien hij tot dank voor zijn gastvrijheid een snuifdoos ten geschenke gaf); van diens vrouw, die hij — wijl zij niet wil was — in haar slaapkamer ging bezoeken en van Betsy, die hij een bonbondoosje, dat zij vroeger al meer bewonderd had, tot herinnering schonk en van de andere kinderen, die hij alle een geschenkje achterliet, ging hij heen. Het deed iedereen op de Briars leed en het speet ze allen, dat hij vertrok. Betsy was in tranen uitgebroken en had niet de moed om afscheid van hem te nemen of hem, voor het laatst, van uit het venster, toe te wuiven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition).
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.


Weergave
Afbeelding / Tekst (OCR)

Alle boeken in deze digitale bibliotheek kunt u gratis lezen of downloaden. Met een vrijwillige donatie helpt u ons met het in stand houden en verder uitbreiden van de bibliotheek. Klik hier als u een bijdrage wilt overmaken.