Martha

krijgen wat ze wilde in een behoeftenden drang van haar voelen.

Den geheelen verderen avond was ze met hem gebleven, niets zeggend, voortdurend rondzeurend in haar hoofd alles wat gebeurd was, nadenkend met schamende verlegenheid hoe ze had gesproken, ziende in de plotselinge verte waarin die avonduren stonden een kinderachtig waas dat spotte over haar doen.

Toen haar tante t’huis kwam was zij naar haar kamer gegaan kalm denkend haar volgende dagen, rustig peinzend de onvermijdelijke eenzaamheid waarin ze wist dat haar leven t’huis voor ’t vervolg zou heengaan.

En daarna had ze nooit meer gesproken met haar vader over wat ze voelde in haar binnenste, mêelevend in den geregelden gang van het huishouden als een vreemde.

De jaren waren over haar gegaan in een gelijk-matigen gang, achterschuivend dag na dag, week na week. Haar lang gekweekte neiging naar iemand die met haar mêeleefde, iemand dien ze kon liefhebben zooals ze 't altijd had gewild, was wijder uitgegroeid, de lêegte van haar leven dieper donkerend voor haar oogen, smartelijker weenend een onvoldaan gevoel over haar bestaan. Langsaam hoorde ze in haar binnenste opklagen een moedeloos gevoel van onverschilligheid, ge-