Martha

195

wakend uit haar onbewuste leven wanneer zij wêer in het dorp terug kwam. En langzamerhand werd ’t haar of alles van haar leven onwaar was, mengend de scherp-geweten dagen van haar bestaan in het leugen-licht van haar fantaisieën ; de uren van diep-gevoeld leed mooiend onder den illusiënden schijn van wat kon gebeuren, eiken middag wêer zoekend wat zij den vorigen dag had gepeinsd, geleidelijk haar leven ziende als in de opwinding van een romantisch boek dat haar dagen vulde met de mooie napeinzing van een anders wisselende wereld.

En zij leefde den zomer door in een kalm vreden van haar dagen, onopgemerkt wennend aan haar vèr-zijn van anderen, meer en meer voelend haar gezond rustigen uit ’t gewoel van de groote stad, waarin haar vroegere dagen grijslagen met de nevelende herinnering van een benauwenden droom.

De herfst goud-zonde aan den hemel met ernstig rustige dagen van eindelooze kalmte, warm-stillend de middaguren tot een eindelooze weekheid van droom-mooiende peinzing, met langsaam tintende kleuren van stervend groen over de onbewegelijk spreidende bladen.

Op een middag was zij naar de Hoogt van ’t Kruis gewandeld en was moê gaan liggen tegen de schaduwende helling boven de hei. Vèr over