Martha

172

op die eene visie van genot; zij had ’t gemerkt in het langsaam wegmodderen van hun liefde tot een grove passie, uitbrekend tot uren van wilde omhelzing waaruit zij wakker stond in de plotseling-rouw-scherpende gewoonheid van haar omgeving; zij had ’t gemerkt in zijn ongeduldig toegeven aan haar willen wanneer zij probeerde hun verhouding mooi te kleuren met het licht van haar romantisch-willend gemoed.

Toen zij wakker was geschrokken den eersten keer, nadat hij haar gegrepen had in een duizeling van opgespannen lust, had zij een week-smartenden weemoed hooren snikken in haar borst over wat er was gebeurd, klagend haar mooie liefde die daarop was gebluscht. En zij had geprobeerd haar liefde hoog te houden, hooger dan zij kon, machteloos haar lichaam te stutten tegen zijn willen, telkens wêer toegevend den drang van zijn wil, telkens wêer wakkerend uit haar kort-gevoelde drift tot een pijnlijk, walgend, schamend duidelijk-zien wat er was geworden van haar mooie droomen. Dan leefde zij naast haar man voort, tijden soezend naar zijn altijd egale liefhebben, medelijden voelend met zijn vertrouwende liefde die gelukkig was in haar geluk. En zij nam zich voor anders met Theo te zijn, alleen een ideaal gaan door hun leven, een hooge illusie-gang door de zonnende dagen van hun liefde, die zij zouden koesteren met têer-