Dit is Chanoeka - Zoth Chanoeka

ten wij door de dikke sneeuw, van het cheder terug te komen met een olielamp in de hand. Duisternis om ons heen, vrees in ons hart. Wat zijn dat voor stemmen. die wij hooren van achter de kerk, waar wij langs moeten? Zijn dat niet de stemmen van de ,,Nochriem”, die steenen naar ons plegen te werpen? Kom, laten wij voortmaken en wegloopen. Of zullen wij misschien zingen:

._;Hij sluimert niet, en slaapt niet, de waker over Jisraeel”.

Voorwaar, ook dit was een Chanoeka-optocht, een optocht die altijd eindigde met weeklagen en geween.

En nu? Hier? Kijk eens naar deze kleinen! Ik buig me over naar een klein meisie en vraag haar:

,,Wat is dat voor een kaars, die je in je hand hebt?”

..Dat is de kaars van Jehoeda Maccabi!”

De kinderen wenden zich naar de Bialikstraat, zij gaan daarheen om op hun feestdag den dichter te zien. Zij zingen voor zijn huis en beginnen te dansen. Zij maken kringen met fakkels in hun handen. Bialik komt uit zijn huis naar hen toe. Hij is ontroerd en stamelt:

,,Kinderen, wat moet ik jullie zeggen? Ik kan geen woorden hiervoor vinden. De indruk van den optocht der duizenden kinderen van Jisraeel met de fakkels in hun handen is machtig. En ik weet niet wat meer licht geeft, de fakkels of de oogen der Joodsche kinderen. Ik wil jullie zegenen met de zegen, die mijn moeder placht uit te spreken op Vrijdagavond bij het aansteken der kaarsen; Geve God, dat uit de oogen onzer kinderen eeuwig moge stralen het licht van wijsheid en verstand, zoo helder als het licht der kaarsen, die jullie vanavond hebt aangestoken”.

Dit is Chanoeka 4 49