Overzicht van het ontstaan, de werkzaamheden en het streven van den Joodsche Raad voor Amsterdam

84

wisten te onttrekken. De bepaling, dat de Joden waarde-voorwerpen mochten medenemen, was onlogisch, want deze moesten reeds bij de firma Lippmann, Rosenthal & Co. Sarphatistraat zijn ingeleverd (zie verordening nr. 58/1942, pag. 55 e.v.). Uit den aard der zaak werden de beste en tevens zooveel mogelijk kleedingstukken, schoeisel enz. door de naar Vught vertrekkenden medegenomen. Hier openbaarde zich weer de laagheid van de Duitschers. Bij hun aankomst nl. moesten alle personen hun bagage neerzetten en onmiddellijk een bad nemen; bij hun terugkeer was alles, wat zij hadden medegenomen, verdwenen en door de Duitschers geroofd. Een gedeelte van deze bagage werd op de markten in het Zuiden van ons land, vooral in 's-Hertogenbosch, tegen „zwarte" prijzen verkocht.

De in Vught vertoevenden hoopten, in dit kamp en hierdoor ten minste in Nederland te kunnen blijven. Maar spoedig werden de oudere en de niet-vakkundige personen via Westerbork naar Polen gedeporteerd, terwijl uit Westerbork kleinere transporten van industrie-arbeiderS voor de bedrijven naar Vught werden gezonden. Alle transporten uit Vught naar Polen geschiedden via Westerbork, omdat zij hier eerst werden geregistreerd; alleen een enkel vertrok rechtstreeks via Venlo. In het algemeen arriveerden de Joden in Westerbork zonder kleeding en uitrusting; zij werden echter door den Joodsche Raad voor Amsterdam te Westerbork in het bezit van alle benoodigd-heden gesteld; slechts voor bovengenoemd transport via Venlo kon men niets doen. Zooals ik reeds aantoonde, werden ten slotte alle Joden uit Vught naar Polen gedeporteerd.

Buiten de bovengenoemde twee beschikkingen van den Commissaris-Generaal voor de Openbare Veiligheid vielen dus de te Amsterdam vertoevende Joden. Echter werden de razzia's in deze stad steeds voortgezet: er gingen regelmatig transporten uit den „Joodsche Schouwburg" naar Vught en Westerbork.

In de tweede helft van de maand Mei 1943 ontving de Joodsche Raad voor Amsterdam van de „Zentralstelle für jüdische Auswanderung" de mededeeling, dat de helft van de z.g. Joodsche Raad-stempels zouden vervallen. Als motief hiervoor werd opgegeven, dat een groot gedeelte van de Joden reeds was vertrokken en derhalve het aantal employés van den Joodsche Raad voor Amsterdam en de bij dezen aangesloten organisaties dienovereenkomstig moest worden verminderd. Dit beteekende weer een schending van het gegeven woord. De „Zentralstelle für jüdische Auswanderung" gaf aan den Joodsche Raad voor Amsterdam opdracht, de personen, van wie de stempels