Overzicht van het ontstaan, de werkzaamheden en het streven van den Joodsche Raad voor Amsterdam

81

hoofdzakelijk personen, die in het bezit van een z.g. 120.000-stempel waren, verhuizen, hetgeen ik nog nader zal toelichten (zie pag. 86 e.v.). In werkelijkheid bleek, dat deze bevelen werden uitgevaardigd, om de deportatie door verdere concentratie van Joden in één wijk te vergemakkelijken.

In December 1942 werd het kamp Barneveld in gebruik genomen. Het betrof hier een voorkeurkamp voor belangrijke joodsche Nederlanders met hun gezinsleden ten getale van circa 800 personen; alleen personen van Neder-landsche nationaliteit, die zich om de een of andere reden bijzonder verdienstelijk hadden gemaakt (b.v. hooge ambtenaren, officieren, industrieelen etc.), kwamen hiervoor in aanmerking. De Secretaris-Generaal FrederikS stelde deze lijst samen, en door zijn bemiddeling werd de goedkeuring hiervoor van de Duitsche autoriteiten, bij monde van den Commissaris-Generaal Schmidt, verkregen. Uitdrukkelijk werd bepaald, dat deze personen voor gedwongen verhuizing, deportatie enz. niet in aanmerking kwamen: zij mochten tot het einde van den oorlog in Nederland vertoeven,- om dezen echter z.g. te kunnen beschermen, zonden de Duitschers hen naar een tehuis in Barneveld, waarbij zij hun meubilair mochten medenemen. In December 1942 werden deze personen met speciale bussen naar Barneveld vervoerd. De Secretaris-Generaal Frederiks deed ten behoeve van de inrichting en verbetering van het tehuis in Barneveld een beroep op den Joodsche Raad voor Amsterdam, aangezien het gebouw niet van dien aard was, dat menschen zonder reparatie van het huis er in konden worden ondergebracht, en de Secretaris-Generaal hiervoor geen middelen mocht besteden. De Joodsche Raad voor Amsterdam stelde een bedrag van ƒ 2.500.— ter beschikking. Ook ten aanzien van deze personen braken de Duitschers hun woord: in September 1943 werd het tehuis Barneveld door de Duitschers naar Westerbork overgebracht en tegelijkertijd werden de medegevoerde inboedels in beslag genomen; een jaar later, in September 1944, werden deze personen naar Theresienstadt gedeporteerd.

Zooals bij de Duitschers gebruikelijk was, vertrokken zij tegen Kerstmis met verlof en keerden na Nieuwjaar terug. Gedurende deze periode lieten zij de Joden dan met rust, zoodat geen razzia's plaats vonden. Echter brachten zij meestal uit Duitschland nieuwe instructies mede, zoodat hun antisemietische actie met versterkten druk werd voortgezet. In Januari 1942 werd zoodoende een begin gemaakt met de werkkampen (zie pag. 50); thans in Januari 1943 werden de razzia's nog intensiever voortgezet, waar-