Overzicht van het ontstaan, de werkzaamheden en het streven van den Joodsche Raad voor Amsterdam

54

wilden transporteeren, werd nimmer een speciale trans-portvergunning verkregen, ofschoon de Joodsche Raad voor Amsterdam verschillende pogingen hiervoor deed.

Eveneens werd op 20 Maart 1942 uitsluitend in het Joodsche Weekblad gepubliceerd, dat Joden geen gebruik van auto's, bestemd voor het vervoer van personen, meer mochten maken. Het zieken- en vrachtvervoer viel er buiten. Ook dit verbod berustte op geen enkelen rechtsgrond.

Op 27 Maart 1942 volgde een nieuwe bekendmaking en weer uitsluitend in het Joodsche Weekblad: Huwelijken en buitenechtelijk (geslachtelijk) verkeer tusschen Joden en Ariërs werd verboden.

Ook deze mijns inziens zeer ingrijpende maatregel in de persoonlijke vrijheid zoowel van Joden als niet-Joden berustte op geen enkelen rechtsgrond; de „Zentralstelle für jüdische Auswanderung" speelde hier eenvoudig de rol van den beruchten Neurenberger wetgever. Maar met deze willekeur waren de Duitsche autoriteiten nog niet tevreden. Alle op dit tijdstip met niet-joodsche personen ondertrouwde Joden, die derhalve op het punt stonden, met niet-Joden in het huwelijk te treden, werden gearresteerd. De voorzitters van den Joodsche Raad voor Amsterdam wezen in een onderhoud de Duitsche autoriteiten op de ongerijmdheid van deze arrestaties, want deze personen hadden zich aan geen enkele handeling schuldig gemaakt, die door de Duitsche autoriteiten op dit tijdstip was verboden: de aangifte tot het aangaan van een huwelijk (de ondertrouw) nl. was vóór de verbodsbepaling gebeurd. Echter mocht de interventie van de voorzitters niet baten; de Duitschers verscholen zich achter bevelen uit Berlijn, nader onderzoek en andere vage beloften.

Op last van hoogerhand mochten Joden van begin April 1942 af in Amsterdam niet meer ten stadhuize ondertrouwen en trouwen. Deze plechtigheden werden voortaan door een ambtenaar van den burgerlijken stand in een speciaal hiervoor aangewezen joodsch lokaal voltrokken.

Deze maatregel werd in het geheel niet gepubliceerd; eerst door de toepassing vernam men van hem. De burgerlijke stand ontving deze instructie van den burgemeester van Amsterdam, E. J. Voüte; of zij op een bevel van de Duitschers berustte, kan momenteel niet met zekerheid worden gezegd.