Overzicht van het ontstaan, de werkzaamheden en het streven van den Joodsche Raad voor Amsterdam

29

vinden, wanneer aannemelijk was, dat deze voor de ontvangst van berichten, die niet van Duitsche of daarmede gelijkgestelde zenders afkomstig waren, werden „misbruikt". Dit feit werd dus beschouwd, door alle Joden te zijn begaan.

Op 1 Mei 1941 werd het aan joodsche dokters, apothekers en tolken verboden, hun beroep anders dan voor Joden uit te oefenen. Zij mochten niet meer voor niet-Joden werkzaam zijn. Deze maatregel werd niet gepubliceerd; de kennisgeving echter geschiedde door het toezenden van aangeteekende brieven.

Voorts werd op 1 Mei 1941 aan Joden de toegang tot de beurzen te Amsterdam, Den Haag en Rotterdam verboden. Deze bepaling werd wèl in de pers gepubliceerd. Het verbod geschiedde door de verschillende besturen van de beurzen op order van den Commissaris-Generaal voor Financiën en Economie.

Op 27 Mei 1941 verscheen de verordening nr. 102/1941 „betreffende de aangifte en de behandeling van landbouwgronden in joodsche handen". Elke landbouwgrond, waarvan op 9 Mei 1940 een Jood eigenaar of medegerechtigde was, moest worden aangegeven. Deze grond moest uiterlijk 1 September 1941 bij notarieele acte zijn verkocht, waarbij als moment van overdracht slechts een tijdstip vóór 1 Januari 1942 mocht worden bedongen. Elke ver-vreemdingsovereenkomst van dien datum af (dus na 26 Mei 1941) moest vooraf worden goedgekeurd, terwijl voor reeds vervreemde landbouwgronden van 9 Mei 1940 af achteraf nog om toestemming moest worden gevraagd. De koopprijs en andere voorwaarden konden worden gewijzigd.

Op 31 Mei 1941 werd het aan Joden verboden, in openbare inrichtingen te baden, voor het publiek toegankelijke parken en lokaliteiten te betreden, alsmede kamers in voor het publiek opengestelde logeergelegenheden (hotels, pensions, logementen) in zee- en strandplaatsen en vreemdelingen-verkeerplaatsen te huren. Ten slotte werd het bezoeken van paardenrennen als toeschouwer eveneens verboden. Deze verbodsbepalingen berustten op de verordening nr. 20/1941 van 7 Februari 1941 „betreffende de strafbaarheid van handelingen in strijd met militaire of politioneele voorschriften". De Wehrmachtsbevel-hebber in Nederland of de Commissaris-Generaal voor de Openbare Veiligheid bij den Rijkscommissaris konden door middel van aanplakking, de pers of radio voorschriften in