Ahasverus

9

strekt den arm naar de deur uit). Weg vóór je vader...

Petrushka. Weg? Wat weg?...

De Moeder. Ben jij naar de gojjiem, de christenen, overgeloopen...

Fetrushka (zwijgt hijgend).

De Moeder (’t hoofd in de handen aan de tafel) ... Nou is ’t laatste vernield ...

Petrushka (over z’n moeder aan de tafel neerstortend) ... Moeder je weet niet hoe ’k...

De Moeder (met eenigszins plechtigen ernst). Sta op .. .

Petrushka. Op?

De Moeder. Sta op. — Sta op, versta je me? — (hij doet het). ... Voor jou is an ’n Sjabbestafel geen plaats meer — die is enkel voor óns... (Verwezen schuifelt hij naar de trap bij den haard. Een langere stilte. De wind rumoert heviger).

Petrushka (vertellend als in ijlhoofdigheid) ... De steenen die zoo ineens door de ruiten gingen — ’t ge-jouw en gekrysch... Toen ben ⁵k weggeslopen — weggekropen — op handen en voeten door de sneeuw en de modder — om kozakken te halen — om ’r uit te zyn — (schreeuwerig) — ’r uit! As je verzuipt, doe je ook niet anders — dan ’n vasthou grijpen — ’t eerste ’t beste om niet te zinken... ’k Kon niet blijven! ’k Dorst niet blijven! Een tegen honderd — om as grootvader gemarteld te worden... An jullie heb ’k eerst gedacht, toen ’k — toen ’k... (houdt snikkend op. Een stilte — zij antwoordt niet, als-ie opkijkt) ... Achter de stal zagen ze me kruipen, holden ze me na — ’k heb ’t gestamp van d’r schoenen nog in me hersens... Met zn allen zaten ze me op me hielen — smeten met drek — wat geen pijn doet — en met steenen! Twee gaten kreeg ’k in me kop — me longen braakte ’k uit, om voor te blijven, niet in d’r klauwen te vallen... 'n Wolf met de honden achter 'm kan niet harder, as ik, as ik... Een oogenblik ben ’k gestruikeld, raakte me ’n knuppel — toen weer op — weer vort — weer stikkend, stikkend — O, o, ik stik