Ahasverus

3

te maken... O, o, ’k heb ’n gevoel, ’n voorgevoel of r iets — iets ongehoords is gebeurd...

P e t r o f f. De kozakken zijn ’r nou toch...

Karalyk (bitter). Ja, ja — die zyn voor drie jaar ook gekomen — bijtijds — wel bijtijds — toen ze (de grootmoeder bedoelend) haar man, mijn vader, z’n tong hadden afgeknepen, z’n oogen met roestige spijkers... de duivels... En omdat ze te laat waren, hebben ze ’n handje meegeplunderd...

P e t r o f f. (Ook de grootmoeder bedoelend en op z’n voorhoofd tikkend). Nog altijd?...

Karalyk. Ja — ja.

P e t r o f f. ’t Is hier vervloekt koud...

Karalyk. Wij hebben de ruiten niet stuk gesmeten...

De Moeder (begint te dekken. De meid draagt twee flesschen met brandende kaarsen. Op de tafel *n gekleurd kleed, borden, glazen, brood, zout, 'n aangebroken wijnflesch) ... Denk an de Sabbath, Karalyk.

Karalyk (zonder te bewegen). Ja, ja — ’k ga me wasschen...

De Moeder (op de tafel steunend). Mot ’k voor drie of voor — vier dekken? (Een stilte) ... Drie of vier?

Karalyk. Wat bedoel je?

De Moeder. ... Voor drie of vier?

Karalyk (stug). Voor vier natuurlijk.

De Moeder. Jawel! Jawel, ’k zie ’m kommen...

Karalyk. Wat wil je, wat zanik je?...

De Moeder. As-ie door de zijdeur wegsluipt, de lafbek, z’n ouwers an d’r lot overlaat, komt-ie door de voordeur terug, om z’n vreten te halen, jawel! Zoo as ze met steenen de ruiten insmeten, zóo as ze schreeuwden: „haalt ze d’r uit, de joden, de smausen!”, dacht-ie an z’n eigen lijf — was-ie vort! De ouwe vrouw had meer lef, godbeter...

Karalyk (de tafel bedreunend). ... Ben je klaar! Weet jij of je over ’n levende of over ’n dooie zwetst!...

De Moeder. ... Over ’n levende — dat voel ’k...

Karalyk. Dat voelt niemand... Beschrie ’m niet... (Stilte — de vrouwen dekken).

Ahasverus.    2*