Ahasverus

2

De Moeder. Sabbath begint...

Karalyk. ’k Ben ongerust... ongerust.

P e t r o f f. De Kozakken zyn er toch!...

Karalyk (dof). Ze zyn wèl laat gekomen (stilte). ’k Ben ongerust, ongerust...

Petroff. Wat dan? Wat dan?

Karalyk. Gister is-ie weggegaan... Hoor wel, gister!

Petroff. Petrushka, je zoon? ...

Karalyk (knikt).

De Moeder (plotseling heftig de vuist ballend). De moordenaars! De beulen!

Karalyk. Stil! De meid! (Deze komt weer door achterdeur binnen, maakt de planken aan de binnenzij vast Terwijl zij daarmee bezig is, wordt er niet gesproken).

De Moeder (tot de meid) Neem mee! (wijst op den samovar). En help dekken. (Af met de meid door rechterdeur).

TWEEDE TOONEEL.

Karalyk, Petroff.

Karalyk. As-ie maar terug was! Gister weggegaan ... (uitbarstend). Ze hebben ’m vermoord zoo as ze 't vader hebben gedaan! (op de tafel slaand)... As dat zoo is... (houdt zich in, laat ’t hoofd suf op de handen zakken)... As... As... Ja, wat dan ? Wat dan ? ’kWeet ’t niet... ’k Heb geen hersens meer...

Petroff. Niewaar ! Niewaar!... Niémand, geen sterveling heeft ’m in ’t dorp gezien... Niemand!

Karalyk. (Voor zich heen pratend in wanhopige berusting). Jy, Petroff ben geen hónd as de anderen. Jy niet. Met jóü kan ’k praten. Jy ben rechtschaffen! ’t Paard hebben ze gestolen — m’n hebben en houen geplunderd, terwyl wy in de kelder doodsangsten uitstonden... Niks! Allemaal niks. Maar me jongen, me éénige zoon... As ze diè hebben, hebben... dan neem ’k geen hap meer — dan ben ’k in staat ’r ’n end an