Weet je nog?

en vermindert haar vaart niet, totdat ze haar plaatsje op de markt bereikt heeft; dan gaat ze zitten en wacht en wacht. . .

Soms wacht ze wel de hele dag zo; want er zijn niet erg veel mensen, die van het arme bloemenmeisje wat willen kopen. Het gebeurt meer dan eens, dat Krista haar manden voor de helft maar geleegd weer mee terug moet dragen.

Maar deze dag is het anders. Het is Woensdag en ongewoon druk op de markt. Naast haar bieden schreeuwende koopvrouwen haar waar te koop aan en overal om haar heen hoort het meisje scheldende en boze stemmen.

Mensen die voorbijkomen, horen Krista bijna niet, want haar hoge stemmetje verdwijnt haast helemaal in het marktrumoer. Maar Krista houdt niet op de hele dag te roepen: ,,Hier zijn mooie bloemen, een dubbeltje per bosje. Koopt toch deze mooie bloemen!” En als de mensen, die al klaar zijn met hun boodschappen, in de volle manden kijken, geven ze graag een dubbeltje, om zo’n mooi geschikt bosje te kunnen krijgen.

Om twaalf uur staat Krista van haar stoel op en loopt naar de andere kant van de markt, waar ze bij de eigenaar van de koffietent elke dag een warm kopje met veel suiker cadeau krijgt. Voor deze man houdt Krista dan

6