Weet je nog?

angstig of dat Miurra's manier van wassen was. ,,Jawel”, antwoordde die, ,,je zult eens zien, hoe schoon Je wordt; Je zult blinken en een blinkende beer krijgt veel eerder overal toegang en kan dus ook beter de wereld ontdekken”. Blurry hield zijn rillingen dan ook maar zoveel mogelijk voor zich en als een dappere beer kikte hij niet meer. De was van Miurra duurde verschrikkelijk lang; Blurry werd haast ongeduldig en kreeg pijn in zijn voeten van het lange stilstaan, maar eindelijk, eindelijk blonk hij dan ook. Miurra stapte opnieuw in de mand en Blurry, die nu doodmoe was, ging voor haar liggen. Het duurde geen vijf minuten of ze sliepen allebei.

De volgende ochtend werd Blurry met verbazing wakker en het duurde wel even, voordat hij zich kon bezinnen waar hij was. Miurra snurkte een beetje en Blurry verlangde naar een ontbijt. Dus zonder om het gemak van zijn gastvrije beschermster te denken, schudde hij haar van zich af en begon direct te bevelen: „Geef me alsjeblieft mijn ontbijt, Miurra, ik heb verschrikkelijke hon-ger".

De mooie angorapoes gaapte eerst eens goed, rekte zich dan totdat ze dubbel zo groot was als gewoonlijk en antwoordde toen; „Nee hoor, nu krijg je mets meer; m’n vrouwtje mag niet merken, dat je hier bent, je moet zo gauw mogelijk door de tuin verdwijnen!” En Miurra

5°