Sita

16 -

dicht op «de Maan in Les Musardises bewoog hij zich reeds in die richting. Hier te lande vind men als voorproeven daarvan God^en Goden van Couperus en De Broeders van Van Eeden.

Opzettelik heb ik mij in deze legende bezig gehouden met de Aarde en de Maan, een lagere wereld, voor zover wij weten. In ander werk hoop ik Mars en'de Zon, voor zover wij denken kunnen hogere werelden, te behandelen.

Daar alle vroegere Godsdiensten, ook de Joodse en de Mahomedaanse, in den grond Zonnediensten geweest zijn, waarbij de Zon hoe langer hoe meer vergeestelikt werd, vermoed ik. zeer stellig, hoewel de zekerheid daaromtrent tans nog ontbreekt, dat ook de niewe godendienst dit zal zijn, niet meer van de Zon zelf maar van de stoffelike, hogere wezens, die de Zon wel zullen bewonen. Dit zou o.m. die terugkeer beëindigen tot de Natuur, tot den oer-toestand, die al in de XVlll* Eew zo sterk zich uitte in de denkbeelden an J. J. Rousseau. Te onderstellen, dat de Zon niet bewoond is, omdat wij erin verbranden, is even onzinnig als tebeweren, dat de zee niet met levende wezens bevolkt is, omdat wij erin verdrinken. Hoe langer hoe meer leert de Wetenschap, dat het leven met alle b ep a a l d e voorwaarden spot. Aan dat Inter-Asterale Naturalisme van den nieuwen Godsdienst, zoals die nu al flink uit de ouden evolueert, heb ik al uitdrukking gegeven in vroeger werk.

Want wat ik in mijn Japanse Verzen wilde aanduiden, is, dat ik in Japan, waar de Zon het