Wereldbouw

36

Eerst het verschijnen van De Duwkracht van A. A. C. Belinfante, die in zijn teorie het bestaan ontkent van de z.g. aantrekkingskracht en daarvoor in de plaats stelt: etherdruk van boven af, die hiermee de hele Natuur* wetenschap onderste boven keert en dus indirect de hele Samenleving, deed die niewe richting bij mij rijpen. De beschouwing van den Zondvloed, van het noorderlicht, van het ontstaan van ons Zonnestelsel is in deze verzen daaraan ontleend (p. 61—72). Deze is voor een groot deel in strijd met die van Kant en Laplace, die er nog altijd bij uitgingen van de hypothese van het bestaan der aan* trekkingskracht. Die hypothese is voor Newton zelf hoofd* zakelik geweest een werkhypothese. En deze hypothese, die tal van natuurverschijnselen zou moeten verklaren, staat thans in de natuurwetenschappelike wereld al te waggelen en is behalve door Belinfante ook al geheel verworpen door Newest (Hans Goldzier), o.a. in zijn werkje: Es gibt keine Gravitation, door Mevr. H. P. Blavatsky in De Geheime Leer, door Sutcliffe, een astroloog, en anderen. Evenzo ontnam ik aan Belinfante’s werk (p. 144—146) de stelling — hier verwerkt in dichtvorm — van het bestaan van stoffelike, bovenmenselike wezens, die zich als wij en de dieren voeden, voortplanten en sterven in hoger ont* wikkelde werelden dan de onze en als wij en de dieren uit lagere wezens zijn voortgekomen, dus stoffelike Goden en Godinnen, die hun besluiten en hun kennis in het bizonder aan helderziende mensen openbaren door inter* asterale telepatie d. w. z. door marconigrafie van organiesen aard, direct van hun naar ons zenuwstelsel. In hoever hierin en in meer mijn denkwijze van die van Belinfante verschilt, doet hier niet ter zake.

Voor mij is dus het goddelike een oneindig aantal van