Deze vijandige wereld

Beroepskeuze

'Weet je nog steeds niet wat je wil worden? Straks ga je van school. Als je je nu niet ergens anders voor laat inschrijven, kom je overal te laat.' De stem van vader kreeg iets krakerigs, zoals altijd wanneer hij bijna in drift uitbarstte. Het w&s ook dom van me. Iedereen wist wat hij wilde worden. Waarom raakte ik dan in de war bij die vraag?

'Zou hij niet naar een bibliotheek kunnen? Hij houdt zoveel van boeken,' viel moeder aarzelend in de rede. Vader pakte zijn krant weer op en ging op hetzelfde ogenblik verder met eten. Niemand kon hem nu meer storen.

Heel vroeger, op de lagere school, wou ik schrijver worden, maar dan véél later, als vader en moeder dood waren, want ik wilde schrijven over wat écht bestond; een jongen die tegen je kloten trapt, en dat woord mocht ik thuis niet eens uitspreken; wat er gebeurde in een hoerenkast, waar een grote jongen van zestien jaar in het badhuis over had gesproken, hij had nog een spons gekregen om zich af te wassen bij een fonteintje, had hij verteld; misschien werd ik wel eerst soldaat in de oorlog, om te zien hoe mannen elkaar met een bajonet doodstaken, of met hun vingers de ogen van de ander probeerden in te drukken, zoals het nu ook wel eens gebeurde bij een knokkie, maar dan alleen om je bang te maken en niet écht. Ik had er op school een opstel over gemaakt, en toen ik vertelde: 'Ik sloeg hem op zijn bakkes,' had de meester ge-

39