Brand in Mokum

4 J eitje

Zenuwachtig liep de hoofdverpleegster om zijn bed, niet wetend wat te doen, en snauwde tegen zuster Wietske: 'Wat is die meneer Meijers een onuitstaanbare man. Altijd heeft hij wat, en nooit iets goeds. Nu wil hij weer niet wakker worden.'

'Meneer Jules,' probeerde ze opnieuw in zijn oor. 'Geef eens een washandje,' gelastte zij streng, en zuster Wietske moest wel gehoorzamen.

Jules hoorde alles wat er om hem heen gebeurde, met de helderheid van een somnambule, ofschoon hij zelfs niet het kleinste lichaamsdeel kon verroeren. Hij antwoordde zonder een lip te bewegen, en veroorloofde zich daarbij soms opmerkingen die men in het ziekenhuis niet pleegt te gebruiken. Zo schold hij de hoofdzuster voor 'rotwijf' uit, en toen ze weer eens aan zijn schouder rukte beet hij haar geluidloos toe dat zij met haar fikken van zijn lijf moest blijven. En haasten doe ik me ook niet, liet hij erop volgen, hardlopers zijn doodlopers. Dat heb je op het werk gezien. Wie zich tientallen jaren te sappel heeft gemaakt, krijgt nu een trap onder zijn reet.

'En sta jij niet zo te suffen,' hoorde Jules de hoofdverpleegster heel in de verte tegen zuster Wietske zeggen. Zou je de mensen nog kunnen verstaan als je schijndood bent, had hij zich vroeger wel eens af

59