Brand in Mokum

men zou, ging Jules naast Dirkje zitten, voelde haar knie tegen de zijne en liet het zo.

Even sloot hij de ogen, genietend van het zonlicht dat zich in volle bundels door de grote ramen naar binnen stortte om zich te weerspiegelen op een lange, eikehouten tafel, en keek toen naar de heren aan de andere kant ervan.

Tegenover hen, in het midden, zat de president, geflankeerd door personeelschef Van Nijenrode, die met glanzend-droeve ogen de wereld in staarde uit een verstard gezicht dat niemand herkende. Links van hem zat de onderdirecteur, rechts de voorzitter van het Bedrijfsgilde, een diepe gleuf tussen zijn wenkbrauwen, mechanisch knikkend naar zijn overburen, als het poppetje op een draaiorgel.

De president kuchte, maakte een buiging en zei met diepe stem: 'Ik wil eens ernstig met u praten over de toekomstige ontwikkeling van uw afdeling. U bent volwassen mensen en ik vertrouw erop dat u begrip voor mijn woorden zult kunnen opbrengen. Daarvan uitgaande wil ik u wijzen op de reorganisatie, die in ons hele concern wordt doorgevoerd. Dat de werkzaamheden ook op uw afdeling daarbij aan een nauwkeurig onderzoek zouden worden onderworpen, is een voor de hand liggende zaak en behoeft nauwelijks betoog, om het zo eenvoudig mogelijk te zeggen. Het moet u toch ook bekend zijn, dat in de afgelopen jaren de ontwikkeling der techniek een zodanige vlucht heeft genomen' - en daarbij maakte hij een handbeweging alsof hij een vliegtuigje van krantenpapier de lucht ingooide - 'dat van de toevoer-

54