Brand in Mokum

Een klagelijk loeiende geluidsstoot als uit een enorme fabrieksschoorsteen kondigde het einde aan van het luchtalarm. Het had Sander onderweg overvallen en hem de stoep opgejaagd van de openbare leeszaal aan het Coöperatiehof. Kleumend was hij voor de ingang blijven staan, zijn vingers gekromd in de mond om de kou eruit te blazen. Het was hem niet toegestaan naar binnen te gaan in de boekerij, waarvan hij een groot deel van het boekenbestand uit zijn hoofd kende omdat hij als jongen al lid was geworden, zijn leeftijd een jaar vervalsend om niet langer te hoeven wachten. Nu gaf hij zijn niet-joodse vrouw Lies wekelijks een lijstje mee om boeken voor hem te lenen.

Terwijl het veilig-signaal nog in zijn oren naklonk en zich uit zijn poriën moest bevrijden, holde hij het plein op om niet opnieuw door alarm te worden overvallen en om een minuut van de verloren gegane tijd terug te winnen. Zijn met ijzerbeslag versterkte schoenzolen klosten over de stenen en verscheurden het web dat zich tijdens het wachten in zijn hoofd had gesponnen.

De afgelopen nacht had hij gedroomd dat hij opnieuw het hbs-examen moest afleggen, maar na zo veel jaren al het geleerde was vergeten. Hij weigerde er naar toe te gaan, uitroepend dat het nergens goed

¹3¹