Brand in Mokum

Geërgerd keek Sander naar de hemel, die de smalle Pretoriusstraat met een grauwe wolkenlaag scheen toe te dekken. Nooit eerder had hij met zo veel tegenzin zijn werk verricht. Hulp in de huishouding, hij, een getrouwde man met een kind. Omdat ze geen christen dienstmeisje meer mochten hebben. Het kon de Arbeidsbeurs niet schelen, wat je voor de oorlog aan werk had verricht. Je had het te aanvaarden, anders hielden ze je steun in. Het ergste was, dat die twee meiden nog in bed lagen. Misschien waren ze tussen de achttien en twintig jaar oud. Straks mocht hij hun piespot leeggooien, als ze maar niet dachten... Opnieuw ramde Sander met de matteklopper op een blauwe kokosloper, totdat hij geen kracht meer in zijn bovenarm had. 'Je doet maar net alsof je een NSB ^,er onder handen hebthad de slagersvrouw hem lachend gezegd.

'Sje ff ie' werd er geroepen, en toen Sander verbaasd opkeek, klonk opnieuw: 'Ja jij, Sjef^...'

*Lou hij net doen alsof hij het niet hoorde? Sjeffie tegen hém, hoe durfde zij. Met zijn mouw veegde Sander het zweet van zijn voorhoofd, hijgde na van het kloppen, aarzelde. Wat maakte hij zich te sappel. Kapsones moest je altijd zelf betalen. Je kóvet ophouden, in deze tijd...

5