Brand in Mokum

hem overvallen met hun geweeklaag en hun verhalen over het werk. Als klap op de vuurpijl had Salz hem lastiggevallen, een man die, achter zijn onhandig gedrag, erg dwingend was. Jules liet zich echter niet voorschrijven wat hij wel en niet moest lezen. Het had hem een opgekookt gevoel gegeven. Een andere uitdrukking kon hij er niet voor bedenken. Zijn wangen gloeiden voortdurend, zweet plakte in zijn handpalmen en alleen al bij de gedachte aan eten werd hij misselijk. De pijn, die hem soms weer overviel, vrat hij zelf op, omdat hij zijn medepatiënten niet met zijn gekerm wilde plagen. Als operatiepatiënt had hij op een andere zaal moeten liggen, maar het ziekenhuis was voor een dergelijke selectie te klein en bovendien, zo werd hem voorgehouden, lag hij derde klasse.

Het werd hem dan ook te veel, toen zijn buurman, meneer Weissman, naast zijn bed kwam zitten en een praatje met hem wilde beginnen over zijn zoon, een beroemdheid uit de cabaretwereld. Hij deed Jules in vele opzichten aan een vroegere wiskundeleraar denken, die geen orde kon handhaven en tegelijkertijd de leerlingen tracteerde op nullen en klappen. Toen Jules niet reageerde op een joodse uitdrukking, vroeg de man plotseling: 'Je bent toch ook een bajesrool?' om te verduidelijken: 'Een beis Jisroeil, een zoon van Israël, en als je me nog niet verstaat, in gewoon Nederlands: een jehoede?'

Dat is de tweede, dacht Jules verbaasd.

'Of schaam je je er soms voor?' vroeg meneer Weissman.

119