Brand in Mokum

werk was zij elke dag acht uur met Jules samen, en thuis, die paar uurtjes 's avonds, het was de moeite niet. En 's nachts? Jules had haar zelf een keer verteld dat Jeltje, als hij te erg snurkte, in de huiskamer op de divan ging slapen. Dat deed je niet als alles snor zat, dan klonk het snurken van je man je als muziek in de oren. Zij liet zich door Jeltje niet opzij dringen. Wat verbeeldde dat mormel zich wel.

Dirkje zorgde ervoor om kwart over een bij het ziekenhuis te zijn. Zij had haar paspoort meegenomen en bewerkte de portier net zolang, tot hij haar ten slotte geloofde toen zij bij hoog en bij laag volhield slechts enkele dagen met verlof in Nederland te zijn. Voor alle zekerheid had zij ook een doosje sigaartjes door het loket geschoven, maar de man had het niet opgemerkt en haar zo door laten gaan.

Jules schrok toen hij Dirkje de zaal zag binnenkomen, en probeerde dit achter een glimlach te verbergen. Zonder hem de kans te geven zich te weer te stellen, zoende zij hem op zijn mond, wat een zoetige crèmelucht bij hem achterliet, en een opgewonden gevoel.

Het hoofd naar hem toegebogen, praatte zij zachtjes en vooral snel. Die paar minuten waren voorbij eer je het wist. Had Jeltje hem verteld dat zij de voorzitter van het Bedrijfsgilde had opgebeld? 'Hij schrok zich een mikkie toen ik hem zei dat ik van onze afdeling was, en dat ik het een schande vond wat er met ons dreigde te gebeuren.'

Met het hoofd diep in de kussens en aanvankelijk nauwelijks luisterend, had Jules haar laten praten.

IOI