SIENTJE
Moeder brengt de schoenen weg in een grote bruine zak, die vader zelf heeft gemaakt van zeildoek. Wat daar niet in gaat! Ik kan hem soms bijna niet optillen. Moeder is natuurlijk wel groter dan ik, maar voor een vrouw! En ze heeft last van haar voeten, bulten bij haar tenen. Dat doet pijn met lopen.
Wij brengen ook vaak schoenen weg, maar moeder doet het liever zelf. Bij haar durven de klanten niet zo goed te poffen. Trouwens, als het rotklanten zijn geeft ze de schoenen niet eens af. Dat gepof is verschrikkelijk, zegt ze altijd. Soms hebben we meteen het geld nodig. Dan zoekt vader eerst de klanten uit, die zeker betalen. Als ze niet thuis zijn, dat is rottig, of als ze een briefje van tien hebben en je kan niet wisselen.
Meestal weet moeder er wel wat op, eerder dan vader.
Vaak krijgt ze ook schoenen mee terug van de klanten, voor reparatie. Ze gaat dezelfde weg naar huis. Kneutje weet het al en blijft in de boom zitten tot zij er aankomt. Eerst een sprong, daarna geeft hij kopjes en loopt weer achter haar aan.
Toch schaam ik me wel eens, als moeder er aankomt. Soms doe ik alsof ik haar niet zie. Een moeder met zo'n grote zak bij zich en een kat, dat is toch gek. Ze heeft ook ander haar, heel lang, in vlechten als een galle op haar hoofd gestoken. Ik wou maar dat ze net was als andere moeders. Ze heeft ook een wratje op haar wang, daar doet ze niets aan.
En ze is ouderwets gekleed, nooit eens koopt ze
65