Heden kijkdag

SALOMON

'Salomon', zo noemt de nieuwe meester uit de derde klas me, 'Salomon'. Altijd ben ik bang dat de kinderen er een geintje over zullen maken, maar dat valt wel mee. Hij heet Heide, en hij komt uit Zwolle, daar schept hij over op. Hij laat bij vader zijn schoenen maken, en dat is jofel van hem, al is hij wel een strenge kerel. Het gekke is dat hij wat in me ziet. Israëlieten noemt hij ons, en dat klinkt heel deftig.

In onze klas staat een orgeltje van de zondagsschool. Meester speelt er wel eens op. Hij slaat de tonen aan, en wij schrijven op welke noten het zijn. Daar ben ik het beste in van de klas, want ik vergis me nooit.

En daarom had ik bijna een viool gekregen. Oom Sam, die op de kweekschool is omdat hij het jongste kind is van opa en opoe en mag doorleren, want de andere kinderen verdienen al mezomme, moest van school een andere leerviool hebben. Dat is wat voor Salie, dacht vader, en hij kon hem kopen voor zeven-eneenhalve gulden. Maar eerst wilde hij weten of meester me erbij wilde hebben op vioolles. Die geeft hij na schooltijd voor een gulden per uur. Zoveel kan vader niet missen, en hij heeft geprobeerd te pingelen, en is gegaan tot zeventig cent. Meester wil me wel lesgeven, maar niet voor goedkoper. En nu heeft vader de viool teruggegeven aan oom Sam. Het kan mij niets meer schelen. Wat heb je aan muziek? Eerst vond ik fluitspelen het mooiste, en trekharmonika het gezelligste. En nu hoor ik het niet eens meer, het is net alsof je oren vanzelf dichtgaan.

40