Saartje gebakken botje

XVII

KAAL MET EEN KUIFIE

'Zesentachtig,' zei ik zachtjes, en ik ging verder met de optelsom alsof ik niets had gehoord.

'Versta je me niet,' herhaalde vader, 'het is woensdagmiddag. Nu ga je eindelijk een keer naar de barbier. Je ziet eruit als een schooier. Het is geen ponem zoals jij blijft lopen met je manen. Hier heb je een dubbeltje. Kaal met een kuifie. En verder geen gezeur.'

Kaal met een kuifie, het was niet zo erg als vriendjes die zich helemaal moesten laten mili-meteren. Dan wist je niet of het zo hoorde, of dat je een kletskop had gehad en je haar nu pas weer begon te groeien.

Je hele middag ging ermee naar de bliksem. Hoe vroeg je ook bij de barbier in de Betelgeu-zenstraat zat, altijd kwamen er mannen binnen die voor hun beurt gingen. De scheerklanten mochten al vanzelf voorgaan, omdat zij een abonnement hadden. Ze bezaten een eigen vakje, waar kwast, zeep en scheermes in lagen opgeborgen, zodat ze geen baardschurft van een ander konden krijgen. Zodra zij binnenkwamen

69